انقلاب ما گل واژه ایست که هر چقدر ما باورش داریم، استکبار آن را کابوسی می پندارد و هنوز مأیوسانه منتظربیدار شدن از آن است. انقلاب، اسلام، امام، مردم، شهدا، عزت و افتخار چه زیبا با نام ایران عجین شده اند، گویی این معجون مقوی تر از هر دوایی ملت های مخمور و خمود را به هوشیاری می رساند؛ گویی خون هر ملتی با این معجون به جوش می آید و مغز هر ملتی با شنیدن نام آن داغ می گردد.
انقلاب اسلامی ایران هر چقدر که برای ملت های مستضعف، نوید آزادی و استقلال دارد، برای قدرت های استکباری کابوس ذلت و ضعف است، کابوسی بی انتها که آن به آن عمیق تر می شود و گویی  آن کابوس آنان را به انفاکتوس نزدیک و نزدیک تر می کند.
امام و انقلاب نه به ایران، که به تمام ملت ها تعلق دارند و گویی پیشروی آن، از مرحله ی صدور به سرایت تبدیل شده است. طنین انقلاب اسلامی ایران، تمام جهان را به کرنش واداشته است و عزتش مایه عزت تمام مستضعفین و ذلت تمام مستکبرین گردیده است.
انقلاب اسلامی ایران، منقلب کننده است، منقلب کننده ای که به کوری چشم آنان که می خواستند لفظ انقلاب را از حکومت مقدس ایران پاک کنند، همچنان مقلب، محول و مدبر حکومت هاست، اکنون هر آزاده ای در هر گوشه ی دنیا، انقلاب ما را یکی از مظاهر آزادگی بر می شمارد و ماییم که متأسفانه آنچنان که باید قدرش را نمی دانیم و از شکر نعمتش بر نمی آییم.